دسته بندی: عمومی,خبرها,مواد شیمیایی,شیمی عمومی,متفرقه,,

پتاسیم سیانید یک ترکیب معدنی با فرمول KCN می باشد. این ترکیب به صورت کریستال های بی رنگ است که بیشتر به شکر شباهت دارد و به شدت در آب انحلال پذیر می باشد.



اغلب KCN در معادن طلا برای استخراج، سنتزهای آلی و آبکاری مورد استفاده واقع می شود. البته این ترکیب کاربردهای کمتری نیز در جواهرسازی برای طلاکاری و زراندود کردن به طریق شیمیایی دارد.
KCN به شدت سمی می باشد. بلور جامد نمدار و مرطوب KCN مقادیر کوچکی از هیدروژن سیانید را به علت هیدرولیز آزاد می کند که بویی شبیه به مغز بادام تلخ دارد. البته هیچ کس نمی تواند این بو را استشمام کند. در واقع توانایی انجام این کار یک خصیصه ژنتیکی و ارثی به شمار می آید. KCN توسط حشره شناسان به عوان عامل شدیدا کشنده در از پای درآوردن حشرات در ظرف چند ثانیه به کار می رود.

KCN به علت برخورد هیدروژن سیانید با پتاسیم هیدروکسید تولید می شود:


یا به وسیله ی برخورد فرمآمید با پتاسیم هیدروکسید تولید می گردد:


KCN تقریبا سالانه به اندازه ی 50،000 تن تولید می شود.
 

در محلول های آبی، KCN به یون های +K و -CN تجزیه می شود. در حالت جامد، کریستال های نمکی KCN شبیه کاتیون ها و آنیون های +Na و - Cl در نمک NaCl می باشند. در این جا کاتیون ها و آنیون ها شش ظرفیتی هستند.



چون - CN در این جا دو اتمی است بنابراین تقارن جامد در KCN کمتر از NaCl می باشد. در جامد KCN ، یون های - CN در دمای محیط به سرعت در حال چرخش هستند طوری که به نظر می رسد شکل متوسط یون های - CN کروی می باشد.
 

- در معادن طلا برای استخراج طلا مورد استفاده قرار می گیرند. KCN و NaCN ، نمک های انحلال پذیر در آب را از فلز طلا در حضور هوا تشکیل می دهند.

البته روش های جایگزین دیگری برای این فرایند استخراجی نیز وجود دارد.
- KCN و NaCN به طور گسترده در سنتزهای آلی جهت تهیه نیتریل ها و کربوکسیلیک اسیدها کاربرد دارند.
در کل سیانید ها عامل بازدارنده ی قوی در تنفس سلولی محسوب می شوند.
 

این که چگونه پتاسیم سیانید یا قرص سیانور موجب مرگ می شود همچنان به عنوان یک راز بزرگ باقی مانده است. اما آیا زمانی که فرد این قرص را مصرف می کند چه اتفاقاتی در بدن او ایجاد می گردد؟ و چه عواملی سبب می شود تا فرد فورا بی هوش و در ظرف 10 الی 15 دقیقه بمیرد؟

احتمالاتی وجود دارد که نشان می دهد بعد از ورود قرص به بدن از طریق دهان، پتاسیم سیانید با آب موجود در مایع متحرک بدن( سیال ) برای تشکیل هیدروسیانیک اسید واکنش می دهد. سپس این اسید به درون مویرگ های خونی موجود در فضای زیر زبان و مویرگ های مری و به سرعت به روده نفوذ می کند. بنابراین دلیل اول این که، در مسیر جریان خون این مواد شیمیایی در سلول های قرمز خونی مانع از جذب اکسیژن می شوند و این سلول ها عملا در شرایط قحطی اکسیژن واقع می گردند که این عمل منجر به اختلال و بی نظمی در سوخت و ساز و یا متابولیسم سلولی می شود.
اما دلیل دوم، این مواد شیمیایی بعد از واکنش با آهن و یا هر نوع فلز موجود در خون ترکیبات سنگینی را تشکیل می دهند و بدین وسیله موجب کاهش سیالیت و روان کنندگی مایع سلولی و خون می شوند.

بنابراین دو فاکتور مذکور در نهایت منجر به بیهوشی و سپس مرگ در شخص می شوند. مرگ و میر با پتاسیم سیانید در حدود 95 درصد می باشد. البته اگر یک پادزهر گوگردی به موقع استفاده شود می تواند موجب نجات فرد گردد. اما با این حال فردی که زنده می ماند دچار معلولیت سیستم عصبی مرکزی به مانند بیماری پارکینسون می شود.